Knelpunten in de jeugdzorg
Begin 2009 heeft Kennisland een sessie georganiseerd met Jeugdzorgprofessionals om de knelpunten in de jeugdzorg bloot te leggen
Het programmaministerie van Jeugd en Gezin heeft vorig jaar een nulmeting laten uitvoeren om nu eens precies te weten te komen waar het in de jeugdzorg in Nederland spaak loopt. Cliënten en professionals kwamen daarin aan het woord en gaven aan waar wat hen betreft de grootste knelpunten liggen. Daarop heeft het programmaministerie een actieplan geschreven. Die acties liggen soms op Rijksniveau, maar vaak ook moeten partijen uit het veld hiermee aan de slag. De vraag is dus: wie gaat nu wat doen en wat heeft hij of zij daarvoor nodig?
Met die vraag in gedachten vroeg Jeugd en Gezin Kennisland en Zenc cliënten, professionals, managers, beleidsmakers en bestuurders uit de jeugdzorgketen – uit het hele land – bijeen te brengen. We ontwierpen een sessie waarin in concreto problemen, oplossingen en acties aan de orde zouden komen. Geen gezwam in de ruimte dus.
Vier thema’s
Op basis van de nulmeting, het actieplan en de publicatie ‘De Rotonde van Hamed’ destilleerden we vier thema’s die aan de orde gesteld zouden worden: meer tijd en aandacht voor de cliënt, minder registratie en meer vrijheid, meer informatie-uitwisseling tussen de ketenpartners en meer ruimte voor de professional. Binnen deze thema’s vormden enkele concrete cases, van jongeren, hun ouders en professionals, het vertrekpunt van het gesprek.
We begonnen de sessie plenair. Met meer dan veertig aanwezigen was de opkomst hoog. Daarna splitste de groep zich op in twee subgroepen waar in een kleiner verband twee keer twee thema’s aan de orde kwamen. We modereerden de sessie volgens de snelkookpanmethode en stelden problemen, oplossingen en concrete stappen naar die oplossingen aan de orde. Daarin kwamen vooral de hardnekkige, organisatieculturele vraagstukken ter sprake: waarom is goede samenwerking zo moeilijk, waarom neemt of krijgt een professional zo weinig van diens discretionaire ruimte? Waarom registreren we dit eigenlijk, en voor wie? Hoe investeren we in onze werknemers? De acties lagen onder meer op het gebied van ‘kennisnemen van elkaars activiteiten’; een academie of buddysysteem om mensen in te werken bij een jeugdzorgaanbieder bijvoorbeeld. Maar enkele deelnemers besloten ook de taak op zich te nemen om enkele formulieren te gaan vereenvoudigen.
In de plenaire afsluiting vatten enkele deelnemers samen wat er was besproken. Het ministerie van Jeugd en Gezin sprak tenslotte de wens uit om over een half jaar nog zo’n sessie te organiseren om te kijken hoe het met de opvolging van de acties is verlopen. Dit leek de deelnemers een uitstekend idee. Een vruchtbare sessie, kortom, waarmee betrokken partijen in de jeugdzorg nu concrete stappen kunnen gaan zetten.
Tot september 2010 was Lobke van der Meulen projectleider Slimme Overheid. Nu is zij executive director van de Kafkabrigade. Chris Sigaloff heeft Lobke’s Slimme Overheid taken overgenomen.
